En wederom zaten we om 8 uur aan het ontbijt. En niet te geloven: het is grijs buiten. Echt heel veel geluk gehad gisteren. Vandaag gingen we weer terug naar de kust. Onderweg getankt bij een Repsol. En het klopt wat we gelezen hadden, bij de kassa ging er 25 cent af.

Hoe dichter we bij de kust kwamen hoe blauwer de lucht werd. In Gijon gestopt en even door de stad gewandeld. De oude visserswijk Cimadevilla met enkele historische gebouwen zoals het Palacio de Revillagigedo, een 18e eeuws paleis met een kasteelachtig uiterlijk, het stadhuis en de jachthaven. Op Plaza Major hebben we een colaatje gedronken.

Toen de auto weer in, op naar het volgende leuke plaatsje, Cudillero. We zitten nog steeds in Asturië. We vermijden nog steeds snelwegen en worden dus kriskras door de bergen geleid. Het dorp is in de wintermaanden een slaperig vissersdorp maar ontpopt zich in de zomermaanden tot een geliefde toeristische bestemming. Vandaag was het nog geen topdrukte. Het ligt heel mooi in een baai en tegen een berg opgebouwd.

Hierna hebben we onze weg vervolgd naar Luarca. Hier zijn we op zoek gegaan naar een camping, camping Playa de Taurán. Helaas begon het te regenen. We hebben snel de tent opgezet toen het even 10 minuten droog was. We wilden op de fiets naar Luarca. Het zou 2,5 km fietsen zijn maar het bleef helaas regenen. Dan eerst maar even een verblijf in Porto gereserveerd want de campings daar zijn net zo duur als een kamer via air B and B.

Luarca is gebouwd op de hellingen van de rivier de Rio Negro die hier in de Golf van Biskaje stroomt. Het ligt aan de pelgrimsroute naar Santiago. Hier wordt veel tonijn gevangen en ze maken er de beroemde cider. Ze schenken hem van grote hoogte in het glas omdat er dan meer bubbels ontstaan. Het glas mag je niet laten staan maar je moet het gelijk leeg drinken anders is het effect weg. Hoe dan ook, wij lusten geen cider, op welke wijze het ook ingeschonken wordt.

Toen het droog was zijn we vanaf de camping gaan wandelen naar het stadje. Het pad liep langs het strand en daalde lekker. Dat belooft wat voor de terugweg?. Lekker gestruind langs de haven en door het witte stadje. Neergestreken bij Pata Negra voor het diner. Hier moet je natuurlijk vis eten. De ober kwam aan tafel met de vis die we konden kiezen. De tarbot was ‘to share’ en die hebben we gekozen. Gelukkig werd hij voor ons gefileerd aan tafel. Als voorgerecht had Janet vissoep besteld en kreeg een pan vol en Jaco had huisgemaakte kroketjes bestelden kreeg er 8. Oftewel weer abnormale porties.

De terugweg zijn we via het kerkje boven op de heuvel gelopen met een prachtig uitzicht over de verlichte stad met de zonsondergang. Het waren wel behoorlijk veel treden de trap op naar boven met een volle maag. Maar het is gelukt. Gelukkig is het droog gebleven. Hopelijk morgen ook droog als we de tent weer moeten inpakken. Voor nu slaap lekker en morgen gezond weer op.