Vanmorgen hebben we besloten dat we nog een nachtje op deze camping blijven. Lekker ff koffie gezet en toen op de fiets naar Peña Bajernza. Daar zijn prachtige rotsformaties met vale gieren.

Aangekomen in het dorpje moesten we nog aardig wat klimmen te voet. De gieren cirkelden hoog boven ons. Het was de moeite waard.

Op de terugweg in een dorp gestopt om even in de supermarkt iets te eten (chocoladebroodjes van over de datum en taaie croissantjes) en te drinken te kopen.

In totaal 47 km gefietst, heen het eerste deel langs een vrij drukke weg en terug via een prachtig onverhard pad langs de rivier de Iregua en het laatste stuk langs de Ebro. En natuurlijk nog een groot aantal stappen gelopen, dus hopelijk het vele eten van gisteren weer verbrand.

15.45 waren we terug op de camping. Even lekker opgefrist onder een heerlijke warme douche met een harde straal.

Na de opfrisser weer gewandeld naar de oude stad en even bij het feest gekeken, maar dat was poëzie op zijn Spaans.

Ook deze stad is weer echt een pelgrimsoord. Overal kom je de schelpen tegen.

Doorgelopen naar de Calle del Laurel. De Calle del Laurel staat bekend als Senderode los Elefantes (olifantenpad) die zijn bijnaam heeft gekregen van het Spaanse trompas dat slurven betekent, plat voor ‘een mond vol’. En hier valt heel wat af te slurven. Iedere bar in de straat heeft zijn eigen specialiteiten die je in elke bar bestelt samen met een glas Rioja. Je hopt van bar naar bar (pintxos crawl). Bij sommige bars kun je binnen zitten, maar de meesten staan aan de bar of buiten aan een wijnvat. Na 21 uur begint de straat echt te leven en wordt het superdruk.